Wat moet de GKv-synode doen met M/V in de kerk?

Opdracht en resultaat deputaten M/V
GKv deputaten M/V in de kerk hadden de opdracht van de GKv-synode 2011-2012 om uit te zoeken of het op grond van de Schrift geoorloofd is om ook zusters te benoemen in het ambt van diaken en/of ouderling en predikant. Daarbij moesten deputaten uitgaan van een Bijbels verantwoorde visie op de dienst van mannen en vrouwen in de gemeente van Christus.
Deputaten antwoorden daarop dat wat zij uit de Schrift afleiden geen belemmering vormt om vrouwen tot de ambtsdienst toe te laten. Op grond daarvan vragen zij de synode uit te spreken "de visie dat naast mannen ook vrouwen in de kerkelijke ambten mogen dienen, zoals deze in dit rapport verwoord is, past binnen de bandbreedte van wat als schriftuurlijk en gereformeerd kan worden bestempeld."

Geen Bijbels verantwoorde visie meer
Deputaten zeggen dus niet uitdrukkelijk dat het op grond van de Schrift geoorloofd is, maar dat zij geen belemmering hebben kunnen vinden in de door hen onderzochte schriftgedeelten. Ze zeggen zelfs: "blijkbaar kun je bij het licht van de Schrift inzake de rol van de vrouw in de kerk legitiem tot verschillende conclusies komen." De lichten van de Schrift schijnen daar verblindend tegen elkaar in te kunnen schijnen. Het is niet meer helder, de tijd van klare taal is voorbij.
Bovendien heb ik niet iets als een Bijbels verantwoorde visie gevonden in hun rapport over de dienst van mannen en vrouwen in de gemeente van Christus. Dat kan ook moeilijk, want men stelt wel heel duidelijk dat de dienst van mannen en vrouwen vooral werd bepaald door de toenmalige cultuur. Of je moet het al als Bijbels verantwoord zien dat je je flexibel aan moet passen aan de huidige cultuur zoals Paulus deed om zo de voortgang van het evangelie te dienen. Maar zo'n wereldse redenering zal desastreuze gevolgen hebben voor het gereformeerde leven, want kerk en wereld worden daar vermengd. Dát is pas écht een giftig mengseltje. Het laat mij denken aan hun voorgangster Izébel (Openb. 2:20).

Schriftuurlijk als geen belemmering?
Vervolgens gaan ze er blijkbaar vanuit dat zolang je geen belemmeringen kunt vinden in de Schrift, het dan per definitie past binnen de bandbreedte van wat schriftuurlijk en gerefomeerd is. Deze logica hebben ze alleen niet positief onderbouwd vanuit de Schrift of de gereformeerde leer. Wel stellen deputaten dat het geen leerkwestie betreft en dat het gezag van Gods Woord niet in geding is. Volgens mij kunnen ze dit alleen maar zo stellen omdat ze het onderwerp hebben losgemaakt, geïsoleerd van de Schrift zelf en het daarmee hebben 'geneutraliseerd'. Alsof God er eigenlijk helemaal niets meer over te zeggen heeft. Maar met zo'n verkeerde redeneerwijze mogen, kunnen ze ook niet meer beweren dat het schriftuurlijk of gereformeerd is.

Invoering afhankelijk van wenselijkheid en nuttigheid
Op basis van hun onderzoek van Paulus' flexibiliteit en doelgerichtheid (om mensen bij Christus te brengen) pleiten zij er vervolgens voor net zoals Paulus "waar nuttig aansluiten bij de cultuur, waar nodig kritisch ingaan op de cultuur."
De invoering van de vrouwen in alle kerkelijke ambten maken deputaten daarmee afhankelijk van de mate van wenselijkheid binnen bepaalde plaatselijke en/of culturele contexten. Want iedereen die het, volgens hen, belangrijk vindt om mensen bij Christus te brengen hoort uitermate flexibel te zijn om de voortgang van het evangelie te dienen.
Deputaten zeggen dus niet dat het een eis, opdracht of roeping is vanuit Gods Woord om vrouwen toe te laten tot alle kerkelijke ambten, maar mag je daar in eigen plaatselijke kerkverantwoordelijkheid verschillend over denken. (Hoe om te gaan met vrouwelijke afgevaardigden binnen de kerkelijke vergaderingen van het kerkverband is dan meer een praktische consequentie die nader moet worden ingevuld of onderzocht door de synode - ook hoe om te gaan met individuele gelovigen binnen plaatselijke kerken die hierom in gewetensconflict komen).

Korte houdbaarheidsdatum visie deputaten
Bovenstaande zou betekenen dat de Bijbelse visie op man/vrouw niet meer van toepassing is in de GKv vanwege de totaal veranderende cultuur in GKv en wereld en dat de verschillende visies op de vrouw in het ambt telkens weer aangepast moeten kunnen worden aan elke veranderende cultuur. De houdbaarheidsdatum van die zeer lokale (niet universele) culturele toepassing van die visies is daarom maar zeer kort.

Veranderende vloeibare kerk-op-zoek-naar-identiteit
Voorgaande laat m.i. wel heel duidelijk zien de enorme tegenstelling tussen de zeer veranderende vloeibare kerken-op-zoek-naar-identiteit nu en de authentieke kerken-op-het-rotsvaste-fundament van de jaren '70/'80.
Toen werden dit soort zaken altijd positief vanuit de Schrift geformuleerd: Gods Woord werd bestudeerd en de resultaten daarvan toegepast op het leven. Gods Woord was uitgangspunt, leidend en het enige heldere (klare) licht op ons pad. De mate van nuttigheid en nodigheid werd direct of indirect bepaald door Gods Woord zelf.
Nu wordt beredeneerd vanuit het negatieve: tenzij we vinden dat Gods Woord zegt dat het niet mag, is alles geoorloofd in dit leven. Resteert alleen nog maar de vraag wat voor deze cultuur nuttig of nodig is. En ook dat is dan weer vooral mee afhankelijk van die betreffende cultuur. Met dezelfde redenering zijn al heel veel zaken afgehandeld (b.v. op het gebied van liturgie) en zullen er nog heel veel zaken volgen op allerlei gebieden die nu nog niet voor te stellen zijn. Het zal uitmonden in een grote zoektocht en een nog grotere pluriformiteit en tegelijkertijd drastisch krimpende gasvormige religieuze netwerken van kerkelijke gelijkgestemde groeperingen en eensgezinde gemeenschapjes.

Wat moet de GKv-synode doen?
In het aanvullend rapport geven deputaten M/V nadrukkelijk aan dat het op de synode moet gaan over de vraag of hun visie binnen de kerken legitiem bestaansruimte mag hebben.

Wij zeggen: nee, verwerp 'hun visie', verwerp nog resoluter de door hen gehanteerde hermeneutiek, vermaan de voorstanders van die hermeneutiek en ga alle dingen weer positief vanuit Gods Woord verwoorden.